info@kasko.nl
Delen op facebook
Aanmelden nieuwsbrief

Ik kende die hele opera niet!

| - Why Nobody Should Listen To Mozart, Blog 5 - ​Ik kende die hele opera niet. Het kwam als een totale verrassing toen ik bleek aangenomen te zijn voor het project. De auditie alleen al was reuze spannend.

En toen Warre belde, ik was toevallig thuis van Waanders alwaar ik schreef voor Amnesty, ‘sprong ik een gat in de lucht’ en was ik echt in de wolken. Het was gewoon een cadeautje. Dat we meteen met de thema’s uit de Così geconfronteerd werden, was heel goed. Ik kende de hele opera niet. Houd niet van opera. Ik kwam notabene een bekende tegen van 30 jaar eerder, toen we meededen aan een groot multidisciplinair project in de Kampense schouwburg. Ik voelde mij meteen thuis.

Hoppa aan de bak
We werden direct in het diepe gegooid. Geen medelijden. Hoppa aan de bak. Soms dacht ik bij een opdracht: Dat lukt mij voor geen meter, maar toch kwam er dan de inspiratie. Vaak ook tijdens, wat de anderen te berde brachten. En dat ik dan wel durfde en over mijn gene heenstapte. En de aanwijzingen van Sjoeke-Marije en Warre. Ik heb Moon River gezongen ‘samen’ met Audrey Hepburn, mijn favoriete actrice, al vanaf mijn 14e jaar. Warre had de muziek gevonden. Nou, dat had ik nooit gedacht. En ik heb meer dingen gedaan, waartoe ik mijzelf niet in staat achtte.

Het jong-oud gebeuren vind ik een vondst. Tijdens het proces hebben we van elkaar geleerd en elkaar gezien voor wie we zijn en zijn we een beetje familie geworden. Doordat Warre mij vroeg op de piano thuis iets in te studeren, ben ik nu zo enthousiast, dat ik mijn muziek van tig-jaren geleden weer tevoorschijn heb gehaald en van plan ben weer pianoles te gaan nemen. En het zingen met z’n allen op het eind: Soave sia il vento, dat is zo mooi. Dat raakt mij enorm. Bauwien(?) heet ze geloof ik, die ons nog begeleidde met zingen, deed dat op een hele fijne en duidelijke manier.

Sjoeke-Marije en Warre zijn inspirerende begeleiders, geduldig en positief. Want wat had ik het af en toe koud en wat was ik moe en wilde naar huis, maar dan deden we weer iets met beweging of even pauze en dan laadde je weer op. Gisteren was de doorloop. En heb ik gevoeld wat de bedoeling is en zat er logica in. Knap hoor. Want door herhaaldelijk hetzelfde te repeteren, raakte ik de draad kwijt en vroeg mij dan weer af, waar willen ze heen? Wordt het wel wat?? Maar Sjoeke-Marije en Warre hielden het overzicht. Knap werk en ik verheug mij op het weekend.

AnneRose Klokke-Zelders (75 jaar)

Deel